მაია კაციაშვილი – 30 წლიანი გამოცდილების მქონე შეფი, ქართველი შეფ-მზარეულების ახალ თაობაში მნიშვნელოვან ნიშას ქმნის – ტრადიციებს ტექნოლოგიებთან ამეგობრებს და სრულიად გამორჩეული გასტრო-გამოცდილების ახალი ტალღაც ასე იქმნება.
შეფი მაია კაციაშვილი
საყვარელი სამზარეულო: ქართული
საყვარელი კერძი: კიტრისა და პომიდვრის სალათი, გუდის ყველითა და თონის პურით
სამუშაო ადგილი: რესტორანი „ტერასა“, ექსპო-ჯორჯია. „კულინარიის აკადემია“.
მაია, თქვენს კარიერაზე და საქმიანობაზე მოგვიყევით.
ჩემი კარიერა პროფესიონალ კულინარებზე დაკვირვებით დაიწყო, მათი დამხმარე ვიყავი. მქონდა ბედნიერება, მემუშავა საერთაშორისოდ აღიარებულ შეფებთან, რომლებიც ძალიან აფასებდნენ ჩვენს ადგილობრივ, ქართულ გემოებს, ტექსტურებს და ქართული სამზარეულო ახლებურად დაბადეს, თავისებური კრეატივით გარდაქმნეს.
წლების მანძილზე ბევრ რესტორანში ვიმუშავე და ნაბიჯ-ნაბიჯ, ზედმეტი ძალისხმევის გარეშე მივიწევდი ზემოთ. როდესაც ადამიანი თავის მოწოდებას აღმოაჩენს და მას გაჰყვება, მერე უკვე როგორც თევზი წყალში, ისე გრძნობს თავს.. ის ათწლიანი გამოცდილება, რომელიც „შერატონში“ დავაგროვე, დღემდე მომყვება და მიძლიერებს იმ უნარებს, რომელიც წინსვლისთვის ასე საჭიროა. ძალიან დიდი გამოდილება იყო ასევე „ბრიტანული ავიახაზების“ და „აირზენის“ მგზავრებისთვის საკვების მომზადება. თუმცა, ვერაფერი შეედრება იმ უდიდეს გამოწვევებს და შესაბამისად, გამოცდილებასა და ცოდნას, რაც საველე სამზარეულოში მუშაობამ მომცა, როდესაც ჭაბურღილის უთვალავი მომუშავეების ყოველდღიურ, სრულფასოვან კვებაზე ვიყავი პასუხისმგებელი.
უკვე 6 წელია, რაც „ექსპო ჯორჯიაში“ ვმუშაობ და მის ტერიტორიაზე კვების უზრუნველყოფა და მენეჯმენტი მაქვს ჩაბარებული. მასში შედის რესტორანი „ტერასა“, ასევე, პირველი და მესამე პავილიონები. ჩვენ „ექსპო ჯორჯიას“ ნებისმიერ სივრცეში ვაკეთებთ კვების ორგანიზებას, ე.წ. „ქეითერინგს“ დაახლოებით 2 ათასი ვიზიტორისთვის.
მოგვიყევით თქვენს საქმიანობასა და კარიერაზე „კულინარიის აკადემიაში“.
კულინარიის აკადემიაში, რომელიც საქართველოს პირველი კულინარიული სკოლაა, 7 წლის წინ დავიწყე მუშაობა. ახლაც იქ ვასწავლი სტუდენტებს ქართულ სამზარეულოს და მომზადების ტექნოლოგიას. დაახლოებით ათას სტუდენტს მოუსმენია საკლასო ოთახში ჩემი ლექციებისთვის. თავიდან ალბათ, როგორც მკაცრ მასწავლებელს, ისე აღმიქვამდნენ, თუმცა ცოტა ხანში აღმოაჩენდნენ, რომ ღიმილიც შემიძლია.
კულინარიული განათლების გაცემა, კულინარიული სწავლება საკმაოდ რთულია. ყოველთვის ვეუბნებოდი ჩემს სტუდენტებნს, რომ შეფობა სულაც არაა იოლი საქმე და დიდ სიყვარულს, თავგანწირვას და ემოციურ ჩართულობას მოითხოვს. შეფმა ყოველ დღე შეიძლება მოამზადოს ერთი და იგივე კერძი და ეს ისე უნდა გააკეთოს, თითქოს ცხოვრებაში პირველად ამზადებდეს მას, ყოველ ჯერზე ერთნაირი სტანდარტისა და სიზუსტის დაცვით. მყოლია სტუდენტები, რომლებიც მთელი შეგნებული ცხოვრების მანძილზე შინ ამზადებდნენ, თუმცა დიდი დატვირთვის და სასწავლო პროცესის სირთულის გამო დაუტოვებიათ აკადემია. თუმცა, რა თქმა უნდა, მყავს ასევე ბევრი წარმატებული სტუდენტი და ჩემთვის, როგორც მასწავლებლისთვის არაფერია იმაზე დიდი დაფასება და სიხარული, როცა მათ საქმიან წარმატებებსა და მიღწევებზე ვიგებ.
საინტერესოა თქვენი დამოკიდებულება და ემოციები ქართული სამზარეულოს, ქართული გემოების მიმართ..
ქართული სამზარეულო ძალიან ჰარმონიულია, გემოებითა და არომატებით მდიდარი. ქართველები ყოველთვის ახლოს იყვნენ ბუნებასთან და შესაბამისად, სწორედ ამის გავლენაა, რომ ჩვენი მენიუ, კვებითი უნარ-ჩვევები გაჯერებულია მრავალნაირი მწვანილეულით, მცენარეებით. კოწახური, ეკალა, ჯონჯოლი და ნივრის ბოლქვები – ეს ყველაფერი ხომ ქართულ მიწაში მოდის. ჩვენ ძალიან დიდი რაოდენობით ნიგოზს და ცხიმს მოვიხმართ. და მიუხედავად იმისა, რომ გენეტიკურად ადგილობრივ სამზარეულოზე ვართ მიბმულები, სხვა ქვეყნების სამზარეულოც ძალიან მოგვწონს და ვიღებთ.
აქვე აუცილებლად უნდა ვახსენოთ ჩვენი, ქართული ყველის უნიკალური სახეობები: სულგუნი, ჩეჩილი, ტენილი, თხის ყველი, ღვინის ყველი და ა.შ. კიდევ უამრავი..
როგორ ფიქრობთ, როგორ განვითარდა და შეიცვალა ქართული სარესტორნო სფერო დროთა განმავლობაში?
საბჭოთა კავშირის დროს ბევრი რამ აკრძალული იყო. მისი დაშლის შემდეგაც კი, გარკვეული პერიოდის მანძილზე, ბევრს კვლავ ეშინოდა და ეს სფერო ვერ ვითარდებოდა. მხოლოდ რამდენიმე ადგილი იყო, სადაც სახლის გარეთ სადილობა იყო შესაძლებელი და ძირითადად ეს იყო სასადილოები, სადაც კერძები თვითნასწავლი მზარეულების მიერ მზადდებოდა.
დიდი ცვლილებები ნელ-ნელა დაიწყო და ამ სფეროს განვითარება სერვისის მიმწოდებლებს – რესტორატორებსაც და მომხმარებლებსაც ერთნაირად შეეხო. ახლა უკვე იციან მომხმარებლებმა, რას ნიშნავს ნამდვილი გემო, რესტორნებმაც ისწავლეს, როგორ შესთავაზონ თავიანთ სტუმრებს მრავალფეროვანი კერძების დიდი არჩევანი, რომ მოთხოვნას სათანადოდ უპასუხონ.